سوره قمر پنجاه و چهارمین سوره قرآن است و در جزء بیست و هفتم آن قرار دارد. سوره قمر به معجزه شقّ القمر پیامبر اسلام (ص) اشاره میکند. آیات این سوره بیشتر مربوط به انذار و تهدید است و از اقوام پیشین و بدحالیشان در روز قیامت هنگام بیرون شدن از قبرها و حضورشان براى حساب قیامت یاد میکند. اقوامی که نامشان در این سوره آمده قوم عاد، قوم ثمود، قوم لوط و قوم فرعون هستند.
پیامبر (ص) در کتاب مجمع البیان درباره فضیلت خواندن سوره قمر میفرماید: کسى که سوره قمر را یک روز در میان قرائت کند، در حالی وارد قیامت میشود که صورتش مانند شب چهارده میدرخشد و هر کس آن را هر شب قرائت کند، بهتر است و در قیامت در حالی میآید که چهرهاش از سفیدی میدرخشد.
همچنین ابن عباس از پیامبر (ص) نقل میکند: قاری سوره قمر در کتاب آسمانی تورات سپیدرو نامیده شده و در روزی که چهرهها سپید یا سیاه میشود، چهره قاری آن سپید و نورانی است.
امام صادق (ع) نیز درباره فضیلت سوره قمر فرمودند: هر کس سوره قمر را قرائت کند، خداوند او را در حالی از قبرش خارج میکند که بر مرکبی از مرکبهای بهشتی سوار شده است.
محبوب شدن و آبرومند شدن نزد مردم و آسان شدن کارهای سخت از خواص تلاوت سوره قمر است.
