یکصد و یازدهمین سوره قرآن کریم است که مکی است و 5 آیه دارد. این سوره را تبت نیز می نامند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

 
تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿۱﴾
بريده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد (۱)

 
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ ﴿۲﴾
دارايى او و آنچه اندوخت‏ سودش نكرد (۲)

 
سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿۳﴾
بزودى در آتشى پرزبانه درآيد (۳)

 
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿۴﴾
و زنش آن هيمه‏ كش [آتش فروز] (۴)

 
فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿۵﴾
بر گردنش طنابى از ليف خرماست (۵)