سالها بود تهران چنین برفی ندیده بود… این برف منو به سالهای دبیرستان برد… برف‌های سنگین پارک دانشجو و لبوی داغ و صدای «برفی‌ه… برف…» صدای پاروهای برف پاک کن در معابر صدای خنده‌ها و شادی کودکان و نوجوانان در برف‌بازی… دنبال زغال و هویج گشتن برای نقش صورت آدم برفی‌ها… امروز دلتنگیم برای امنیت خانه‌ی پدری چندین برابر بود… .
