اول اومدم بنویسم خواهرای بزرگتر فقط بال ندارن وگرنه مطمئنن فرشته‌ان... . بعد یهو اینطوری شدم که واقعا خواهر و برادرش فرقی نداره...
. چون من خودم یه برادر بزرگتر دارم که یه عالمه از بهترییییییین و سختترییییییین روزای زندگیمو کنارش گذروندم و برام همه کس بوده... من هیییییچوقت توی زندگیم احساس نکردم کاش خواهر داشتم.... هییییییچوقت... هییییییچوقت... میدونم برای خیلیا شاید عجیب باشه اما برای من اینطوری بود...
خدارو هزاااار مرتبه شکر میکنم که همیشه بوده و چقدر خوبه که بزرگتره چون من اصلا نمیخواستم زندگی بدون اونو ببینیم زودتر...
نمیگم دعوا نکردیما...!! تو سر و کله همم کم نزدیم...
ولی برام همه چیزه...
. یه چیز دیگه هم بگم... رسمن دارم بلند بلند فکر میکنم و مینویسم...
. راستش کوچیکترو بزرگترشم از یه جایی دیگه فرقی نداره... فقط بزرگترا یه چند سال اول زندگی معمولا بیشتر از خودگذشتگی میکنن تا اون یکی هم بزرگ بشه و بعدش همه جوره میشن پایه‌ی همدیگه... وقتی یه رابطه‌ای خوبه یعنی از پایه و اساس درسته دیگه... برای همینم میگم دیگه از یه جایی کوچیکو بزرگشم فرقی نداره... . اینکه چطوری این رابطه‌هه از اول باید درست پیش بره هم خیلیییی به رفتار خانواده برمیگرده... نمیدونم بگم خوشبختانه یا متاسفانه...
. خیلی دیدم و شنیدم به خاطر رفتار بزرگترا چقدر رابطه‌ی بچه‌ها باهم خراب شده و خودشون رسمن هیییییچ گناهیی نداشتن و تو مسیری که بزرگترا جلوی پاشون گذاشتن قدم گذاشتن ناخواسته... . رابطه‌ی شما چطوریه با خواهر یا برادرتون؟؟؟ جز کدوم دسته‌این...؟؟