در این صحنه، همه چیز از جمله طناب دار و فضای اعدام، به گونهای طراحی شده بود که حس واقعی بودن را به بازیگر منتقل کند. این میزان واقعگرایی در فیلمبرداری باعث شد که هلیا امامی پس از فیلمبرداری دچار شوک روحی شود. این تجربه متفاوت و تکاندهنده، باعث شد تا این خبر به سرعت در رسانهها و شبکههای اجتماعی منتشر شود و به عنوان یک اتفاق نادر در پشت صحنه سینمای ایران مورد بحث قرار گیرد.
