این آیات صریحاً بیان میکنند که هرکس تقوای الهی پیشه کند (یعنی در زندگی خود از محارم دوری جسته و واجبات را انجام دهد)، خداوند برای او راه نجاتی از مشکلات و سختیها قرار میدهد. این گشایش و رهایی میتواند در امور مادی و معنوی، فردی و اجتماعی رخ دهد. در ادامه، خداوند وعده میدهد که او را از جایی که گمان نمیبرد، روزی میدهد. این وعده شامل روزی مادی کافی و نیز روزیهای معنوی مانند آرامش، بصیرت و توفیق است و تأکید دارد که اعتماد به خداوند، کلید حل تنگناها و تضمینکننده رزق نیکو است.
