بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

 
وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿۱﴾
واى بر هر بدگوى عيبجويى (۱)

 
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿۲﴾
كه مالى گرد آورد و برشمردش (۲)

 
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿۳﴾
پندارد كه مالش او را جاويد كرده (۳)

 
كَلَّا لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿۴﴾
ولى نه قطعا در آتش خردكننده فرو افكنده خواهد شد (۴)

 
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿۵﴾
و تو چه دانى كه آن آتش خردكننده چيست (۵)

 
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿۶﴾
آتش افروخته خدا[يى] است (۶)

 
الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿۷﴾
[آتشى] كه به دلها مى ‏رسد (۷)

 
إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿۸﴾
و [آتشى كه] در ستونهايى دراز آنان را در ميان فرامى‏ گيرد (۸)

 
فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿۹﴾
در ستونهاي كشيده و طولاني! (۹)