یکصد و هفتمین سوره قرآن که مکی است و 7 آیه دارد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

 
أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿۱﴾
آيا كسى را كه [روز] جزا را دروغ مى‏ خواند ديدى (۱)

 
فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿۲﴾
اين همان كس است كه يتيم را بسختى مى ‏راند (۲)

 
وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۳﴾
و به خوراك‏ دادن بينوا ترغيب نمى ‏كند (۳)

 
فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ ﴿۴﴾
پس واى بر نمازگزارانى (۴)

 
الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿۵﴾
كه از نمازشان غافلند (۵)

 
الَّذِينَ هُمْ يُرَاءُونَ ﴿۶﴾
آنان كه ريا مى كنند (۶)

 
وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿۷﴾
و از [دادن] زكات [و وسايل و مايحتاج خانه] خوددارى مى ‏ورزند (۷)