دعای «یا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ» (ای کسی که نیکی را آشکار کنی) دعایی شریف و پرفضیلت است که در برخی منابع به عنوان هدیه‌ای از جانب خداوند به پیامبر اسلام (ص) و گنجی از گنج‌های عرش توصیف شده است. همچنین برخی آن را از ادعیه منسوب به امام سجاد (ع) می‌دانند و برای استجابت دعا و رسیدن به حوائج دنیا و آخرت توصیه شده است.

متن دعا بر اساس نقل مرحوم کلینی در کتاب الکافی به شرح زیر است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ وَ سَتَرَ الْقَبِیحَ (ای کسی که نیکی را آشکار کنی و زشتی را بپوشانی)

وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ عَنِّی (و پرده حُرمت را از من پاره نکنی)

یَا کَرِیمَ الْعَفْوِ (ای کسی که با بزرگواری، گذشت می‌کنی)

یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ (ای نیکو درگذرنده)

یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ (ای فراخ آمرزش)

یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ (ای آنکه دو دستت را به رحمت گشوده‌ای)

یَا صَاحِبَ کُلِّ نَجْوَی (ای صاحب هر راز)

وَ یَا مُنْتَهَی کُلِّ شَکْوَی (و ای نهایت هر شکایت)

یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ (ای کسی که از روی بزرگواری، چشم‌پوشی می‌کنی)

یَا عَظِیمَ الْمَنِّ (ای بزرگ احسان)

یَا مُبْتَدِئَ کُلِّ نِعْمَةٍ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا (ای آنکه نعمت را می‌دهی پیش از آنکه لیاقتش را داشته باشیم)

یَا رَبَّاهْ یَا سَیِّدَاهْ یَا مَوْلَاهْ یَا غِیَاثَاهْ (ای پروردگار، ای آقا، ای مولا، ای فریادرس)

صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَسْأَلُکَ أَنْ لَا تَجْعَلَنِی فِی النَّار. (بر محمد و خاندان محمد درود فرست و از تو می‌خواهم که مرا در آتش دوزخ قرار ندهی.)