گلت رو به مردم سرزمینت تقدیم کردی، ولی خودت مثل گل پر پر شدی. چهل روز گذشت، اما هنوز به نبودنت عادت نکردمو نخواهم کرد. ارشیا دلبندم میدونم که حال آغوشی امن‌تر و مهربانتر از من تو رو در آغوش کشیده خداوندی که همیشه صدا میکردی و دستانت در دست خداوند، تو روحت زیباتر از آن بود که بتوانی این زمین خاکی راتحمل کنی، این دنیا برای روح بزرگت خیلی کوچک بود فرشته مهربانم تنها چیزی به آن باور دارم این است که روزی دیدار دوباره من و تو و در آغوش کشیدنت فرا خواهد رسید، و اینبار تو به استقبال من خواهی آمد، و این زیباترین پرواز زندگی من خواهد بود.
